Tryglif i metopa. Dziewięć wykładów o architekturze

ISBN 978-83-7242-501-0

Oprawa: miękka, Format: 19x22 cm, Stron: 161, 2009 rok , liczne rysunki fotografie czarno-białe

Prace projektowe i pisma teoretyczne zostały opublikowane w najważniejszych czasopismach architektonicznych oraz w publikacjach książkowych. Dzieło L’architettura delle realta (1979) oznajmiło, że Monestiroli jest także teoretykiem architektury. Inne ważne pisma teoretyczne to: Temi urbani (1979), La metopa e il tryglifo. Nove lezioni di architettura (2002), Ignazio Gardella, La Scuola di milao (2009)...

W książce Tryglif i metopa. Dziewięć wykładów o architekturze Antonio Monestrioli kontynuuje tradycję architektonicznych rozpraw naukowych i teorii opartą na racjonalnym rozwoju architektonicznej wiedzy. Tym samym wyraża wiarę w potrzebę współczesnych teorii projektowych w czasach kiedy kierunki architektury zastąpiła orginalność twórców i nie widać jakiejś jednej teorii architektury, czy nawet prób porozumienia się w tym zakresie: nie ma zrozumienia wśród mówiących różnymi językami. Monestrioli twierdzi jednak, że może istnieć ciągłość teorii, która łączy tradycję klasyczną ze współczesną. Tę ciągłość ujawnia omijając podstawowe tematy teorii architektury: definicja architektury, struktura dekoracja, styl, zagadnienie typu i konstrukcji, kwestia metody, sztuka budowania miasta. Tematy te przedstawia w kontekście teorii architektów i filozofów, takich jak: Witruwiusz, Alberti, Boullee, Schinkel,Schelling, Loos, Mies van der Rohe, Le Corbusier, Hilberseimer, Rossi; prezentują także analizy architektury wielkich twórców i własnych projektów. Monestrioli należy do niewielkiego grona architektów, których dzieła można poznać poprzez jego własną, spójną teorię architektury. Książka Tryglif i metopa jest także znaczącym przesłaniem dydaktycznym, wyrażającym wiarę, że architektura pozostając sztuką może być znów przedmiotem systematycznego nauczania, a nie tylko inspiracji. Dariusz Kozłowski.

Antonio Monestiroli jest architektem łączącym twórczość z zawodem nauczyciela akademickiego. Absolwent mediolańskiego wydziału architektury, w latach 1968-1972 pracował jako asystent i współpracownik Aldo Rossiego. Od 1970 r. Naucza kompozycji architektonicznej na Wydziale Architektury politechniki w Mediolanie-Bovisa, gdzie przez wiele lat był także dziekanem. Członek Kolegium Profesorskiego stiów doktoranckich w Istituto Universitario di Architettura di Venezia. Był profesorem wizytującym na Wydziale Architektury Uniwersytetu Technicznego w Delfi. Jest stałym członkiem rad naukowych cyklicznych Międzynarodowych Konferencji Instytutu Projektowania Architektonicznego Wydziału Architektury PK – Definiowanie przestrzeni architektonicznej. W latach 1988-1994bbył redaktorem naczelnym czasopisma „QA“, Quaderni di Architettura, Instytutu Projektowania Politechniki Mediolańskiej. W latach 1994-1995 był kuratorem wystawy Il Centro Altrove. Periferie e nuove centralita nelle aree metropolitane. Przewodniczył jury IX Międzynarodowego Binnale Architektury w Krakowie w 2004 r. W 2008 r. Antonio Monestiroli przyjął Medal Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, przyznał wybitnemu architektowi, teoretykowi i dydaktykowi. Jego twórczość zajmuje niekwestionowane, ważne miejsce wśród architektury współczesnej. Do najważniejszych dzieł profesora w zakresie projektów obiektów użyteczności publicznej zalicza się: Teatr w Udine, 1974; most Accademia w Wenecji, 1985; Dom starców w Galliate, 1982-89; Pałac Sportu Limbiate, 1998; w Bergamo, 200; Cmentarz w Vogherze, 2000; nowe plenarium w Cosenzy, 2002, gdzie zrealizował swoje oryginalne założenia teoretyczne. Wśród licznych projektów urbanistycznych znajdują się: Dzielnica Hal w Paryżu, 1979; Porta Geneva w Mediolanie, 1990; nowa Politechnika w dzielnicy Bovisa, 1990; Area Garibaldi-Repubblica, Mediolan 1992: przekształcenie terenów portowych w Patrasso, 1997; odzyskanie centrum historycznego w Salerno, 1998; rewitalizacja terenów Dworca Głównego w Pescarze, 2004.

Spis treści:
Ciągłość doświadczenia klasycznego
Osiem definicji architektury
Kwestie metody
Formy i czas. Przykład Miesa
Sztuka budowania miasta
Tryglif i metopa. Relacja między konstrukcją a dekoracją w projekcie architektonicznym
Pięć uwag o stylu
Dach i ogrodzenie. Opis kilku moich projektów
Forma podzielona.Sześciu architektów XX wieku