Historia architektury nowożytnej w Polsce. Klasycyzm

Oprawa: miękka, Format: 21x29 cm, Stron: 64 i 102 ryc., 2009 rok, bardzo liczne  czarno-białe fotografie

Niniejsza publikacja jest kolejną w serii wydawniczej pozycją, przeznaczoną dla stentów architektury oraz dla szerokiego grona zainteresowanych problematyką historyczną i architekturą polską. Przedstawia ona wybrane zagadnienia dotyczące dziejów architektury klasycystycznej w Polsce, zaprezentowaną na szerszym tle europejskim. Klasycyzm, jako styl, odznacza się nawiązaniem od form artystycznych starożytnych kultur Grecji i Rzymu, ale w Polsce znalazł wdzięczne pole dla rozwoju w okresie od końca XVIII do połowy XIX w. Styl ten rozwijał się niezależnie w innych krajach europejskich, jak Anglia, Prusy, Rosja czy  Francja. Dzieła powstałe zarówno w tych krajach, jak i w Polsce noszą wspólne cechy inspiracji formami antyku, nierzadko jako repliki słynnych budowli starożytnych, jak np. łuki triumfalne czy świątynie. W drugiej połowie XIX w. klasycyzm został wyparty przez nowy kierunek artystyczny historyzm, nawiązujący do form architektury średniowiecznej i nowożytnej.
 
Spis treści:
1. Wstęp - ogólna charakterystyka stylu i jego tło europejskie (Francja, Włochy Niemcy, Anglia, Rosja)
2. Charakterystyka polskiego klasycyzmu i etapy jego rozwoju
3. Architektura wczesnoklasycystyczna saskich twórców Efraima Szregera i Szymona Bogumiła Zuga
4. Architektura nurtu ,,stanisławowskiego" od wstąpienia na tron Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku, do trzeciego rozbioru Polski 1795 r., mecenat królewski: działalność D. Merliniego i J. Ch. Kamsetzera
5. Okres niewoli narodowej pod zaborami, od 1795 do utworzenia Księstwa Warszawskiego w 1807 r.: działalność architektoniczna Chrystana Piotra Aignera i Stanisława Zawadzkiego w Wielkim Księstwie Poznańskim
6. Architektura klasycystyczna w okresie porozbiorowym 1807-1831
7. Architektura klasycystyczna w Krakowie
8. Pruska odmiana klasycyzmu na Śląsku
9. Podsumowanie
Bibliografia
Spis rycin