Żywe architektury. Analogia biologiczna w architekturze końca XX wieku

ISBN 9788364986000

Oprawa: miękka ze skrzydełkami, Format:  16x23,5 cm, Stron: 256, 2015 r.

Wśród ogłaszanych w ostatnich latach konkursów na istotne budynki użyteczności publicznej, zwłaszcza muzea, trno byłoby wskazać taki, w którym nie pojawiłoby się przynajmniej kilka „blobów” – obłych, kojarzących się z formami natury, generowanych komputerowo projektów. Wpisując się w rosnące zapotrzebudowanie rynku na spektakularne obiekty - ikony, zdominowały one wyobraźnię inwestorów i użytkowników przestrzeni miejskiej. Książka przygląda się genezie tego zjawiska i poddaje go krytycznej analizie. 

Autorka analizuje prace takich architektów jak John Frazer, Dennis Dollens, Alberto T. Estévez, Greg Lynn, Zbigniew Oksiuta, Lars Spuybroek, grupa UNStio, Marcos Cruz, Steve Pike i Rachel Armstrong. Choć działalność większości z nich sytuuje się raczej w sferze koncepcji niż realizacji, ich projekty miały kluczowe znaczenie dla estetyki nadającej kształt dzisiejszej przestrzeni. Książka Lidii Klein to pierwsza u nas praca opisująca jeden z najbardziej intrygujących nurtów w kulturze artystycznej – współczesną architekturę organiczną. W publikacji zamieszczone są liczne zdjęcia i ilustracje prac najwybitniejszych architektów łaczących w swoich dziełach architekturę z naturą.
 
 
dr Lidia Klein (ur. 1983) - historyczka sztuki, zajmuje się designem, przestrzenią i architekturą współczesną. Stypendystka Fundacji Fulbrighta i Fundacji Nauki Polskiej. Od 2013 roku kontynuuje naukę na Duke University. Wykładała na Uniwersytecie Warszawskim, Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i School of Form. Współredaktorka (z Michałem Liberą) książki Making the Walls Quake as if they Were Dilating with the Secret Knowledge of Great Powers (2012) towarzyszącej wystawie w Pawilonie Polonia na 13. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji, redaktorka antologii Postmodernizm polski. Architektura i urbanistyka oraz współautorka (z Alicją Gzowską) oraz zbioru rozmów pod tym samym tytułem (2013).